De Boshalte

Na jarenlang in de geestelijke gezondheidszorg te hebben gewerkt, had Stefanie er genoeg van. Ze wilde mensen helpen op haar eigen manier. Zonder bureaucratie, op een plek waar iedereen zich thuis voelt. De Boshalte, de kiosk en het terras bij de ingang van het Amsterdamse bos dat ze in 2014 overnam, lijkt op het eerste gezicht een plek voor gezelligheid en fietsverhuur. Maar het is veel meer dan dat. Iedereen die aan komt waaien, krijgt een plekje in het grote hart van Stefanie. En voor mensen die het nodig hebben, regelt ze hulp. Ook in deze tijd. Voor openingstijd video-belde ze vanaf haar lege maar zonnige terras met Echt Amsterdams.

“Kijk, dat is het paviljoen! Wijst ze trots naar het glazen gebouwtje achter haar. Daardoor kunnen we ook in de winter gasten ontvangen en activiteiten aanbieden. Artiesten die met of voor de gasten muziek komen maken, creatieve workshops voor kinderen, senioren of mensen uit de geestelijke gezondheidszorg, yoga, schaakles, maaltijden, noem maar op. Mensen die onder de inkomensgrens zitten, hoeven er niks voor te betalen. Hier hebben we fondsen voor geworven en gasten die het wel kunnen missen, doneren regelmatig. Normaal gesproken organiseert mijn stichting zeven dagen per week activiteiten. Dat er nu niks doorgaat, grijpt mij nogal aan dus vanaf de eerste dag dat we het paviljoen moesten sluiten, ben ik bezig om het de buurt in te brengen. Mensen bieden aan om te koken zodat we nu bij heel veel senioren thuis een maaltijd kunnen bezorgen. In het paviljoen werden er twintig maaltijden per keer gemaakt en nu zijn het er tweehonderd! En gisteren kreeg ik te horen dat Ron Blauw gaat koken. Wat wil je nog meer?
De muziek brengen we ook naar de mensen toe. De artiesten spelen buiten op binnenhofjes of onder balkonnetjes zodat mensen er vanuit hun huizen van kunnen genieten. Het is geweldig hoeveel muzikanten er mee willen doen. Ik heb inmiddels een heel bestand. Van klassiek tot Spaans. Zo kunnen we zelfs gehoor geven aan individuele verzoekjes. Een serenade voor uw zieke man? Prima, zeg maar welke datum!”

Bij de Boshalte kun je ook terecht voor een kopje koffie. “Roeiers, hockeyers, toeristen, senioren, zwervers. De hele wereld komt hier. En de mengeling van gasten die samenkomen, zorgt voor de kracht en de verbinding. En iedereen komt altijd terug. Maar ik heb ook gewoon hele goede koffie.” Lacht ze. “Hans! Hoe is het? Roept ze vrolijk naar de man die op ons scherm voorbij komt lopen. Ik zit in een interview maar ik wil wel een kopje koffie voor je maken?” Er is ook uitgestelde koffie. Een systeem waarbij je van te voren een koffie kunt kopen voor iemand die er geen geld voor heeft. “Dit begrip gaat bij ons nog veel verder. We hebben uitgestelde tosti’s, uitgestelde kleding en uitgestelde fietsreparaties. En er hoort altijd een gesprek bij. Zo kom je er achter of iemand meer nodig heeft dan koffie en een praatje. Sommige vinden het prima zo maar anderen willen wel graag begeleiding, werk of een dak boven zijn hoofd en weten niet hoe ze die weg moeten vinden. Voor elkaar zorgen, dat kan op een terras heel goed. Door mijn achtergrond heb ik een zesde zintuig ontwikkeld voor mensen met wie het niet zo goed gaat. Ik herken ze van een kilometer afstand.”
“Hej!” Roept ze ineens. “Daar zijn de vuilnis-heren. Die moet ik echt even een drankje geven hoor.” Als ze weer achter haar koffie zit, zegt ze tegen mensen die wij niet kunnen zien: “Sorry vrouwen, ik ben nog niet open.” En daarna tegen ons: “Ik moet ook aan mijn eigen rust denken hè.” Gelukkig maar. We werden al bang dat deze sprankelende vrouw alleen aan anderen denkt.

“Ik sta nu zes dagen achter het loket om toch nog een beetje omzet te draaien. Het is heel ongezellig dat het terras dicht is maar gelukkig ben ik zo toch nog beschikbaar voor koffie en een praatje. Als fietsverhuurder heb ik geen recht op financiële steun dus of deze crisis iets positiefs oplevert voor de VOF weet ik nog niet. Maar er gebeuren wel hele mooie dingen. Ik ben op mijn best in een crisissituatie. Dan ga ik kijken wat er allemaal mogelijk is. En daardoor zie je nu de contouren ontstaan van mijn stichting. Sociale cohesie is de kracht en de buurtfunctie die het heeft, is zo ontzettend belangrijk. En daar wil ik in de toekomst nog meer een punt van maken. Ik ontdek ook dat Amsterdam een hele goede partner is in mijn sociale ondernemerschap. Het is heel erg leuk dat je als sociale ondernemer door een stad zo wordt gewaardeerd. Op mijn zestiende vluchtte ik mijn dorp uit en ik kan me inmiddels niet meer voorstellen dat ik hier ooit niet heb gewoond. Ik hou heel veel van Amsterdam. Van de diversiteit, wat er allemaal mogelijk is en dat alle gekte mag bestaan.”

En die liefde is wederzijds, Stefanie! Jij en je stichting betekenen veel voor Amsterdam, in goede en in minder goede tijden. Stichting de Boshalte is daarom vanaf nu officieel Echt Amsterdams Erkend. Gefeliciteerd!