Een kopje suiker lenen, een lampje ophangen of even mee wandelen: dingen die de meeste mensen graag voor hun buren zouden doen. Toch gebeurt het vaak dat directe buren niet verder komen dan elkaars naam, als zij die al van elkaar weten. Het Amsterdamse Burennetwerk wil hier verandering in brengen en zorgen dat het normaal wordt dat iedereen zijn of haar kent en af en toe een handje kan helpen. Echt Amsterdams ging langs bij Burennetwerk en sprak met Wanda en Janine om meer over dit initiatiefrijke project te weten te komen.
Toen in mei 2012 het Burennetwerk werd opgericht, zagen zij een heel duidelijk probleem: mensen vinden elkaar niet. Buren willen vaak wel iets voor een ander doen, maar weten niet hoe zij in contact kunnen komen met iemand uit hun buurt die hun hulp goed kan gebruiken. Het Burennetwerk springt tussen deze kloof, en koppelt buurtgenoten aan elkaar voor eenvoudige burenhulp. Dat kan van alles zijn: een keer met iemand wandelen, een boodschap doen of een keer een klusje doen. “Wij merken dat vooral veel jongere mensen wel iets willen doen”, vertelt Wanda. “Zij zijn vaak druk met hun werk of studie, dus hebben zij geen tijd om in een buurthuis te wachten tot iemand hulp nodig heeft. Dan kunnen zij bij ons goed terecht”.
Het Burennetwerk doet haar best om matches zo goed mogelijk op elkaar aan te laten sluiten. Zowel “goede buren” als hulpvragers, kunnen zelf aangeven hoe zij de hulp voor zich zien: hoe vaak zij het willen en het soort hulp. Aangezien het Burennetwerk zo secuur te werk gaat bij het maken van matches, zijn de matches vaak langdurig. De relatie groeit in veel gevallen verder dan alleen een af en toe een klusje doen. Beide hebben er een maatje er bij.
Wat sociaal gezien heel normaal lijkt, is dat in veel gevallen niet. Soms zijn de gevallen die ze bij het Burennetwerk tegen komen heel schrijnend, vertelt Janine: “Er was een mevrouw in Amsterdam-Oost die van het ziekenhuis naar het revalidatiecentrum moest. Zij moest met een wildvreemde naar haar huis reizen om haar tas in te pakken om naar het verzorgingstehuis te gaan.” Het is prachtig dat het Burennetwerk er in dit soort gevallen is, maar ook treurig dat het nodig is. Soms hebben mensen wel heel weinig mensen om zich heen.
“Onze droom is om bij te dragen aan een beweging waar mensen weer naar elkaar omkijken”, zegt Wanda. Janine vult haar aan: “Het gebeurt wel dat mensen elkaar helpen. Maar zeker op buurtniveau kan dat nog veel meer wat ons betreft. Het is bijna een soort toestemming geven: het mag! Je mag heus een beetje op je buren letten zonder dat je meteen een bemoeial bent”. Wij van Echt Amsterdams zijn het hier zeker mee eens. Het helpen van en contact hebben met jouw buren mag best wat vanzelfsprekender worden. Om deze reden verdient het Burennetwerk de Echt Amsterdams erkenning!