Nu corona al bijna een jaar in de rondte gaat in Nederland zijn wij van Echt Amsterdams langs gegaan bij een van onze eerder EA erkende organisaties. Tijdens de eerst lockdown waren wij al hartelijk ontvangen door Stefanie Caton en haar team van De Boshalte en ook voor een tweede keer konden wij natuurlijk bij haar terecht! Op het eerste gezicht is De Boshalte een gezellige kiosk en ontmoetingsplek bij de ingang van het Amsterdamse Bos, maar dat is niet het enige wat ze daar doen. Zo runt Stefanie op dezelfde locatie ook een stichting en een sociale onderneming. Vanuit deze stichting organiseert ze veel projecten en workshops om mensen te helpen met een afstand tot de samenleving of mensen die het niet zo breed hebben. Dit jaar is ze zelfs genomineerd voor de omarmprijs van Amsterdam voor de categorie ‘initiatieven voor het verkleinen van armoede’. Bij ons eerste gesprek in april gaf Stefanie al aan dat ze op haar best is in een crisissituatie. Nou Stefanie, na dit jaar heb jij dit zeker bewezen!
Voor het interview hebben wij afgesproken in het nieuwe paviljoen naast de originele Boshalte. Stefanie vertelt enthousiast hoe trots ze op dit unieke gebouw is. Ontworpen door Lukas Vlamings en geheel gebaseerd op de oude tramhalte waar haar kiosk in staat. “Soms vragen mensen zelfs welk gebouw er eerder stond; de kiosk of het paviljoen. Dan denken ze dat het uit de jaren ’50 of ’60 komt, maar dan zeg ik ‘nee het is gebouwd in de jaren ’20, 2020.’ Veel mensen hadden dat nooit verwacht en ik heb zelfs wel eens van architecten hetzelfde gehoord. Dat vind ik zo grappig om te zien! Helaas moet het paviljoen misschien weg, omdat ze de ingang van het Amsterdamse Bos willen vernieuwen, maar wij gaan dat niet zomaar laten gebeuren natuurlijk! Ook is de locatie waar wij nu zitten niet bedoelt voor een sociale onderneming, maar toch hopen wij dat we hier kunnen blijven. We hebben nog zoveel te bieden voor de omgeving.” Wij van Echt Amsterdams hopen tenminste heel erg dat ze daar kunnen blijven; met het mooie paviljoen en al!
‘Sommige mensen gaven vanaf dag 1 al aan dat een kopje koffie en praatje het lichtpunt van hun dag was. Op die manier hebben zij toch contact.’
Stefanie gaf aan het begin van de crisis al meteen aan dat er een ding is dat zij sowieso niet wil doen; stilzitten. En tijdens ons gesprek heeft ze ons laten merken dat ze dat het afgelopen jaar ook zeker niet heeft gedaan. “Meteen binnen de eerste paar weken zijn we begonnen met activiteiten voor de buurt te organiseren. Zo zijn we maaltijden gaan uitdelen en hebben we kleine concerten op verschillende locaties door de buurt georganiseerd. Uiteindelijk zijn we wel 6 maanden bezig geweest met de concertjes! Helaas wordt het nu toch net wat te koud daarvoor. We hebben de muzikanten zelfs kunnen betalen, omdat de gemeente ons daarvoor een budget heeft gegeven. Heel fijn natuurlijk, want zij konden door de crisis een stuk minder werk vinden.”
Ondertussen worden er nog dagelijks kopjes koffie en thee bij de kiosk gehaald. Maar sinds de uitbraak van de crisis is dit veel meer gaan betekenen dan alleen het halen van een kopje koffie. “Sommige mensen gaven vanaf dag 1 al aan dat een kopje koffie en praatje het lichtpunt van hun dag was. Op die manier hebben zij toch contact. Ook organiseren we nog steeds vanuit de sociale onderneming een keer in de maand een etentje voor mensen die het niet zo breed hebben. Daarvoor zijn er nu speciale tafels, waardoor mensen toch 2 meter uit elkaar zitten tijdens het eten. Corona of niet: juist nu blijft het belangrijk om deze mensen te steunen! Dit is ook zeker niet het enige wat wij voor deze groep mensen hebben georganiseerd de afgelopen maanden.”
Volwassenen zijn niet de enige die het moeilijk hebben gehad het afgelopen jaar. De scholen zijn ook dicht geweest, waardoor veel kinderen zich verveelden of eenzaam voelden. Daarom bedacht Stefanie allemaal activiteiten voor de kinderen uit de buurt. Dat niet alleen; ze heeft met een van de activiteiten ook nog een andere ondernemer geholpen. Namelijk de poppenkast op de Dam, die door corona niet meer altijd op de Dam terecht kon. ‘’Ik vond het zo jammer om te horen dat ze niet meer op de Dam terecht konden! Toen heb ik ze hier maar uitgenodigd, want de poppenkast kan gewoon in de buitenlucht en is voor veel kinderen een hoogtepunt van hun week. En zo organiseren wij nog veel meer shows of activiteiten voor kinderen.’’
Zoals Stefanie al aangaf zit zij liever niet stil en verzint ze altijd weer nieuwe projecten. Bijvoorbeeld een fotorapportage over ouderen. ‘’We zijn nu bezig met een nieuw project samen met Imagical. We zijn van plan een fotoreportage te maken van 25 ouderen die vaste klant zijn bij de Boshalte. De laatste tijd viel het mij op dat ze vaak in het hokje van eenzame ouderen worden gestopt, maar ze zijn veel meer dan dat! En dat willen wij graag laten zien door middel van deze afbeeldingen. We zetten ze in de schijnwerpers en kleden ze feestelijk aan, dan maakt Imagical er een mooi beeld van. Zo kan iedereen zien hoeveel meer ze zijn dan de stereotiepe eenzame ouderen. Ze hebben altijd de mooiste verhalen, omdat ze al een heel leven achter de rug hebben. Tot nu toe zijn we vooral bezig met de foto’s, maar we hopen hier zeker nog verder op in te kunnen gaan en al hun mooie verhalen te kunnen delen!’’
Overduidelijk is Stefanie een grote held hier in Amsterdam. Zelfs tijdens een crisis weet zij het beste ervan te maken. Maandenlang is zij weer het lichtpuntje van veel mensen geweest in Amsterdam. We zijn supertrots op je Stefanie we blijven jullie volgen en zullen vast nog veel over je horen!
