Eenzaamheid is een groeiend probleem. Waar ouderen op latere leeftijd steeds eenzamer worden, zoeken veel baasjes een oppas voor hun huisdier voor als zij afwezig zijn. Hoe fantastisch zou het zijn als deze twee groepen aan elkaar gelinkt kunnen worden, zodat voor beide de behoefte aan gezelschap beantwoord kan worden? Dit dacht ook Sofie Brouwer, oprichtster van OOPOEH: Opa’s en Oma’s Passen Op Een Huisdier. Stichting OOPOEH stimuleert ouderen zich in te zetten als maatje, als OOPOEH, voor huisdieren in de buurt. Echt Amsterdams sprak met Sofie om meer te weten te komen over dit mooie project.
Het idee om OOPOEH op te richten, kwam voort uit een situatie in Sofie haar eigen leven. Haar hondje had een dwarslaesie en kon daardoor niet terecht bij een oppascentrale. Toen het hondje van haar buurvrouw overleed, stelde Sofie voor of zij eens op haar hondje wilde passen. Dit bleek een succes: de buurvrouw kwam vaker buiten, kreeg meer sociale contacten en had er een nieuw “maatje” bij. “Kan ik dit met mijn achtergrond niet opzetten voor meer mensen?”, dacht Sofie. Toen ze in contact kwam met Stichting Doen, is zij begonnen met de oprichting van OOPOEH. De media pakte het snel op en OOPOEH kreeg meer bekendheid.
Inmiddels bestaat OOPOEH drie jaar en staan er ruim 1200 huisdieren en 1000 ouderen ingeschreven. Waar de baasjes zich zelf kunnen inschrijven op de OOPOEH-website en op zoek gaan naar een maatje voor hun huisdier, krijgen de ouderen wat hulp met het vinden van een geschikt oppas dier. OOPOEH gaat actief op zoek naar ouderen en helpt bij het maken van matches. “Het is best lastig om goede koppels te maken”, vertelt Sofie. OOPOEH houdt niet alleen rekening met het feit of het koppel het goed met elkaar kan vinden, maar ook met praktische zaken als afstand en beschikbaarheid. Om de koppels tussen de oppasdieren en de ouderen te vormen en te versterken, organiseert OOPOEH allerlei activiteiten: Speeddates en Dogwalks (een hond loopt over een catwalk voor potentiële baasjes) zijn hiervan twee voorbeelden.
Als het koppel eenmaal gevormd is, is het de bedoeling dat er een duurzame relatie wordt opgebouwd. Persoonlijk contact tussen de ouderen en het dier is heel belangrijk: het is niet enkel een oppasadres, het wordt een tweede huis voor de dieren. Om die reden heeft een dier ook maar één oppas. Sofie noemt een mooi maar ontroerend voorbeeld van de band die het dier en de OOPOEH opbouwen: “De oppas was ziek en had nog een laatste wens: zijn oppashond nog een keer zien. Dan merk je dat zij veel voor elkaar kunnen betekenen. Huisdieren zijn een beter medicijn dan elk ander tegen depressie of eenzaamheid. Het pakt de oorzaak aan.”
“Het voelt Echt Amsterdams, het is lekker brutaal”, begint Sofie als wij vragen wat OOPOEH typisch Amsterdams maakt. “Wat ik fijn vond, is dat de Amsterdamse ouderen echt het hart op hun tong hebben. Toen wij net begonnen, vond iedereen er wat van. Dat heeft het wel verder geholpen”. OOPOEH denkt anders over ouderen, op een frisse manier. Zij helpen het probleem eenzaamheid een beetje lossen. OOPOEH verdient zeker de Echt Amsterdams erkenning!